Stichting Pup in Nood bestaat 20 jaar!

Stichting Pup in Nood bestaat dit jaar (op 2 maart 2014) precies 20 jaar. Dat is een enorm lange tijd. In de beginperiode waren er velen die meenden dat de stichting het hooguit een jaar vol zou houden. Het commentaar was ook dat er niet genoeg pups zouden worden opgevangen om de stichting bestaansrecht te geven. Maar in de eerste drie maanden werden er al 25 pups opgevangen, in het eerste jaar 141 en in de eerste vijf jaar werden er maar liefst 706 pups opgevangen. Je vraagt je af waar al die pups vandaan komen... Zijn veel mensen dan zo dom dat ze honden maar laten paren zonder zich af te vragen wat ze met de pups aan moeten? En zijn veel mensen dan zo harteloos dat ze de pups gewoon dumpen? Het antwoord op beide is helaas 'ja', en ook na 20 jaar is Stichting Pup in Nood nog steeds hard nodig. In al die jaren zijn er meer dan 4000 pups en honden opgevangen, en vele honderden overige dieren. Vele van die dieren waren in slechte staat. Vooral de toestand waarin veel pups en honden binnenkomen, is erbarmelijk.

Helaas zijn er nog steeds veel broodfokkers actief die hun honden onder de meest afgrijselijke omstandigheden laten leven omdat het ze alleen maar om geld gaat. De pups worden voor veel geld verkocht, maar zijn niet ingeënt en dus worden deze vaak ziek en sterven dan aan ziektes die makkelijk voorkomen hadden kunnen worden, áls de fokker maar geld had willen spenderen aan het welzijn van de pups die onder zijn verantwoordelijkheid vielen.

De wet stelt dat het niet goed verzorgen van dieren door de eigenaar een wetsovertreding is. De wet zegt namelijk dat je verplicht bent goed voor je dieren te zorgen, en dat houdt in dat ze een goede verzorging moeten krijgen, goed voedsel en dat ze medisch behandeld moeten worden als ze ziek zijn. Maar de staat waarin veel oude fokhonden bij Pup in Nood arriveren, is onvoorstelbaar. Gebitten die compleet verrot zijn, ogen die dicht zitten door haar dat er voor is gegroeid waardoor de ogen ontstoken of blind zijn, gebroken botten die nooit zijn behandeld, kapotte knieschijven waar nooit iets aan gedaan is, oren die vol zitten met infecties van opgehoopt haar en viezigheid, vachten die stijf staan van de poep en vuiligheid, verlammingen die nooit behandeld zijn... de lijst van ellende is eindeloos.

En wat nog ellendiger is, is dat het niet alleen de broodfokkers zijn die voor deze narigheid zorgen. Veel mensen denken dat het enige probleem de broodfokkers zijn, maar dat is niet zo. Er worden heel veel ongewenste pups geboren bij particulieren. Die hebben dan een hond, maar laten deze niet castreren of steriliseren (omdat dat geld kost) en ze laten de hond los lopen (omdat ze geen zin hebben de hond uit te laten aan de lijn en met de hond naar het park te gaan zodat deze zijn energie kwijt kan raken) zodat de hond zwanger raakt. En als de pups er dan zijn, willen ze deze niet (omdat dat geld kost) en daarom dumpen ze ze maar. Ze verdrinken ze of ze slaan ze dood tegen de muur of ze stoppen ze in een doos en zetten ze langs de kant van de weg of gooien ze in de sloot of ze wurgen ze of ze binden ze vast aan een boom in het bos. Dat mensen zulke dingen doen, is mogelijk ongelooflijk, maar het gebeurt regelmatig. Kijk maar naar de aantallen pups die bij Pup in Nood binnen komen in erbarmelijke omstandigheden.

En mocht u denken dat we het dan wel gehad hebben: dat is niet zo. Er zijn ook nog de fokkers die hun dieren wel goed verzorgen, maar die blijven fokken met rashonden waarvan vastgesteld is dat ze lijden aan erfelijke aandoeningen. Veel raszuivere rashonden zijn namelijk doodziek. Ze hebben bijvoorbeeld epilepsie, hebben altijd hoofdpijn omdat hun hersens te klein zijn voor hun schedel, hun huid is altijd ontstoken, ze kunnen niet meer op een normale manier hun pups baren omdat ze doorgefokt zijn, ze krijgen snel kanker, ze hebben botafwijkingen zodat ze niet meer kunnen lopen of altijd pijn hebben of ze gaan jonger dood dan hun levensverwachting is.

Pup in Nood strijdt al jaren tegen het doorfokken van honden omdat we iedere keer weer het resultaat daarvan zien. De honden lijden (pijn) en de baasjes lijden ook, zowel emotioneel als financieel, want een zieke hond geeft het baasje veel verdriet en een rashond met een erfelijke afwijking kost handenvol geld bij de dierenarts.

Er is echter nog steeds weinig bekend bij het grote publiek over de ellende die het aanschaffen van een rashond met zich mee kan brengen. Dat is omdat de meeste mensen denken dat een rashond een garantie is voor gezondheid. Ze denken dan: als ik een rashond koop, weet ik in ieder geval zeker dat het een gezonde hond is waar niets mee aan de hand is en waar ik geen ellende mee krijg, zoals dierenartsbezoeken en ziektes en dergelijke. Het tegendeel is echter waar: indien u een gezonde hond wilt, dan moet u een bastaard kopen, en geen rashond. De meeste rashonden hebben één of meerdere erfelijke afwijkingen. Indien u dus een rashond koopt, is de kans groot dat u een zieke hond in huis haalt.

Omdat Pup in Nood vindt dat iedereen moet weten wat er aan de hand is met de rashond, heeft zij in samenwerking met Uitgeverij De Graveinse Abeel het boek Het leed dat rashond heet uitgebracht dat in detail ingaat op de rashond en de erfelijke kwalen en ziekten die de verschillende rashonden kunnen krijgen. Een deel van de opbrengst van dit boek komt ten goede aan Stichting Pup in Nood.
Omdat Pup in Nood het belangrijk vindt dat iedereen de informatie kan inzien, komt op de site een overzicht te staan van de meest voorkomende erfelijke afwijkingen per ras. In Puppievriendje zal ook aandacht besteed worden hieraan door een ras te bespreken dat lijdt aan erfelijke afwijkingen.

Zoals u ziet, is ook na 20 jaar Stichting Pup in Nood nog steeds springlevend - en hard nodig.
Al het werk dat wij in de afgelopen 20 jaar hebben gedaan, hadden wij niet kunnen doen zonder u, onze donateurs. Wij krijgen wel subsidie maar die gaat geheel op aan de parkeervergunning. Wij hebben u dan ook hard nodig om de pups te kunnen blijven helpen. Dat u ons gesteund heeft al die jaren, stellen wij dan ook meer op prijs dan wij zeggen kunnen! Wij doen het voor de pups, en indien u ons steunt, dan helpt u de pups. Wij hopen dan ook dat wij op uw steun mogen blijven rekenen zodat wij nog meer pups kunnen helpen. Namens de pup: heel hartelijk dank!