Pups, pups en nog eens pups!

Door Jack de Jongh

Geachte lezers,

Ik schrijf dit stukje naar aanleiding van de enquête waarin u verzocht om meer te weten te willen komen over de werkzaamheden van de stichting Pup in Nood.
Ik ben niet zo´n schrijver maar meer een doener want bij dieren in nood is doen vaak beter dan afwachten!
Maar, ja, dan toch maar eens proberen.

In het begin van het jaar kreeg ik de melding om een hondje op te nemen van ongeveer zes maanden die een manke achterpoot had - en daar was niets aan te doen.
Ik maakte een afspraak dat wij dezelfde avond de hond zouden ophalen; het was een Shi Tzu manneke.

Houdt u hart vast want wat ik zag ging zelfs mijn verstand te boven en ik kreeg het een beetje te kwaad. Wat ik aantrof was een verwaarloosd hondje met beide achterpootjes naar achteren gericht in het verlengde van zijn lijfje.
“Wat is hier gebeurd?” vroeg ik achteloos.
Zijn baasje was, toen de hond drie maanden oud was, er over gestruikeld en zij zijn toen naar een dierenarts gegaan; die gaf een injectie en zei dat het wel weer goed kwam.

Nu zal ik u vertellen dat ik het hondje heb opgepakt en onmiddellijk mee heb genomen naar onze eigen dierenarts om deze te laten vaststellen dat dit hondje al meer dan drie maanden kompleet verlamd was aan beide achterpootjes en dus ook al meer dan drie maanden niet op straat was geweest.
Toe wij de desbetreffende eigenaar de rekening toestuurde van euthanasie werd er gezegd: “Die betalen wij niet want wij hebben de hond afgestaan aan Pup in Nood.”
Dit is een treurig verhaal, maar er gebeuren ook leuke dingen.

Melding Mei 2005-07-05: Shi Tzu ophalen van 1.5 jaar die van de trap was afgevallen.
Bij aankomst werd mij duidelijk dat het om een hondje ging die drie maanden verwaarloost was en daardoor niets meer kon zien. Hierdoor was hij van de  trap was gevalle. Dit was gelukkig goed afgelopen, maar het eerste wat ik deed was onze trimster oproepen om zijn oogjes schoon te maken en eventueel alle overtollige haren weg te knippen.

Helaas lukte het mij en de trimster niet om de oogjes open te krijgen door de vuiligheid en daarom werd onmiddellijk onze eigen dierenarts opgeroepen om de oogjes van het hondje onder narcose schoon te maken. De uitslag hiervan was dat de hond onmiddellijk mocht blijven en hij werd direct geopereerd aan het rechteroogje want hier zat een gat in van 5 mm. Dit oog was niet meer te redden en het linker oogje was ook zwaar beschadigd. Hiervoor zijn wij met spoed in contact getreden met een oogspecialist voor dieren en deze heeft ons voorzien van medicijnen waarmee wij het beschadigde linkeroogje konden behandelen.

Na drie weken behandelen mogen wij u meedelen dat het ons dan toch maar weer gelukt was om dit hondje wel met een ziend oogje weer een goede baas te geven. Wel met maar één oogje, maar wel bij een overgelukkige baasje die hem nooit meer kwijt wil.

In de tussentijd worden er diverse jonge honden opgevangen en uitgeplaatst. Ook worden er met de ambulance veel vogels en andere dieren gewond opgehaald en weer verzorgd door de daarin gespecialiseerde opvang. Hierna gaan deze weer de vrije natuur in.
En dat kunnen wij allemaal doen dankzij uw steun! Hiervoor onze speciale dank.
Maar de leuke dingen zij n de pups die op zeer jonge leeftijd binnen komen; soms maar één dag oud omdat de moederhond is overleden.
Hierin zijn wij specialisten en deze diertjes kunnen wij dankzij u in de watten leggen en deze worden dan ook met alle liefde grootgebracht al kost het ons veel slapeloze nachten omdat Carla en ik heel vaak ‘s nacht uit bed moeten om de kleintjes de fles te geven.
Maar na acht weken verzorging, entingen en een chip zijn wij dan wel weer blij dat wij deze diertjes een nieuw plekje hebben kunnen geven.

Jack